[ads]Ένας φίλος μου λέει αρκετές φορές την έκφραση «μπόκος, μπομπόκος». Δεν ξέρω αν γράφονται έτσι οι δύο αυτές λέξεις, δεν ξέρω αν υπάρχουν καν, η ουσία είναι ότι το φιλαράκι μου το λέει αυτό, υποκαθιστώντας την λέξη «κωλοτούμπας». Που κολλάει αυτό στη περίπτωσή μας; Οτι πολλές φορές λέμε και γράφουμε άλλα στην αρχή και άλλα στο φινάλε. Οχι όλοι, αλλά πολλοί. Στην περίπτωση των γραπτών, δεν μπορείς να ξεγελάσεις κανέναν: scripta manent.
Στα λόγια τα πράγματα είναι πιο εύκολα.Παναθηναϊκός, όχι λίγοι έλεγαν ότι με τον Ιβάνοβιτς στο «τιμόνι» θα έρθουν τίτλοι, θα συνεχιστούν οι επιτυχίες και τα συναφή. Τελικώς ήρθε μόνο το Κύπελλο και η χρονιά ήταν αποτυχημένη για τους «πράσινους», έτσι μάλιστα, όπως ολοκληρώθηκε. Ο Μαυροβούνιος έφερε ένα σωρό ξένους παίκτες, μόνο ο Μπατίστα έβγαλε και με το παραπάνω το συμβόλαιό του. Οι υπόλοιποι ήταν μετρίως, μέτριοι. Ισως, πάντως, να συνηγόρησε στο να εμφανιστούν μετρίως, μέτριοι το γεγονός ότι ο Ιβάνοβιτς δεν μπόρεσε όχι καν να δώσει το κάτι παραπάνω, αλλά να κάνει καν τα στοιχειώδη. Δεν ισοπεδώνουμε ποτέ, ο Μαυροβούνιος είναι στα γήπεδα, όσα χρόνια είναι η δική μας ηλικία, αλλά στον Παναθηναϊκό δεν πέτυχε. Η αποτυχία και η επιτυχία μέσα στο πρόγραμμα είναι άλλωστε.
Φέτος τα χαμόγελα μεταξύ των «πράσινων» φιλάθλων είναι διάπλατα. Πέρυσι τέτοια εποχή η αισιοδοξία ήταν μικρότερη. Υπήρχε (Παναθηναϊκός γαρ), αλλά δεν ήταν η ίδια με την φετινή. Η επιστροφή του Καλάθη, η απόκτηση του Ραντούλιτσα, η παρουσία μέχρι τώρα του Πάβλοβιτς σε συνδυασμό με το «βαρύ» βιογραφικό του, το θετικό, που βγάζουν ο Κούζμιτς με τον Φελντέιν, ο Τζόρτζεβιτς στον πάγκο συν το παλιό υλικό έχουν καταστήσει τον κόσμο του «τριφυλλιού», όχι να έχει βγει έξω στους δρόμους και να πανηγυρίζει, αλλά να ελπίζει πλέον σφόδρα ότι η μεγάλη επιτυχία μπορεί να έρθει.
Αν και είναι νωρίς, πολύ νωρίς ακόμη για ασφαλή συμπεράσματα, οι πρώτες εικόνες και δη το τουρνουά της Μόσχας συμφωνούν με την αισιοδοξία του κόσμου. Δεν έχει γίνει η καλυτερη δυνατή προετοιμασία ελέω Ευρωμπάσκετ, αλλά ο βαθμός ετοιμότητας του Παναθηναϊκού είναι μεγαλύτερος από ό, τι θα ανέμενε κανείς. Και συμβαίνει αυτό, γιατί οι παίκτες το ξέρουν πολύ καλά το τόπι, το αγωνιστικό τους επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό, υπάρχουν μονάδες μέσα στην ομάδα, που γνωρίζονται άριστα μεταξύ τους, όπως π.χ. Τζόρτζεβιτς, Ραντούλιτσα, Κούζμιτς και Πάβλοβιτς, ο Καλάθης είναι σαν μην έφυγε ποτέ από τον Παναθηναϊκό. Σε όλα αυτά, προσθέστε και τον Τζέιμς Γκιστ, που επανέρχεται, και έχετε ένα εκρηκτικό μείγμα, έτοιμο για όλα. Το πού θα φθάσει θα το δείξει η πορεία, γιατί και άλλες ομάδες είναι πολύ ισχυρές (και πιο ισχυρές από τον Παναθηναϊκό), γιατί ο Ολυμπιακός είναι ο πρωταθλητής και ως τέτοιος, ξεκινάει, έχοντας το πάνω χέρι. Οι πρώτες απαντήσεις έρχονται.
Η Πέμπτη και το πρώτο ντέρμπι πλησιάζουν, αν και όπως είπε ο Βαγγέλης Αγγέλου «δουλεύουμε για να είμαστε έτοιμοι τον Μάιο, οπότε και κρίνονται όλα». Δεν μπορείς να του πεις ότι έχει άδικο, αν και στην Ελλάδα πρέπει να είσαι έτοιμος από την πρώτη μέρα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας το κατάλαβε αυτό άριστα πέρυσι.
