[ads]Ο Μαυροβούνιος νεοαποκτηθείς φόργουορντ του “τριφυλλιού”, Σάσα Πάβλοβιτς, εξομολογείται στο gazzetta.gr τις πρώτες του εντυπώσεις, υποκλίνεται στην παράδοση και την ιστορία του Παναθηναϊκού και ανυπομονεί για την πρώτη επίσκεψη στο ΣΕΦ!
Στα δύο πρώτα φιλικά παιχνίδια των “πρασίνων” (με Παρτίζαν και Ζεγιάνγκ Γκουανγκσά Λάϊονς) φάνηκε ο πιο ορεξάτος, φρέσκος κι έτοιμος παίκτης της ομάδας, ενώ ήταν και πρώτος σκόρερ (13π.)! Έχοντας αγωνιστεί συνολικά σε 7 ομάδες του ΝΒΑ (Γιούτα Τζαζ, Κλίβελαντ Καβαλίερς, Μινεσότα Τίμπεργουλβς, Ντάλας Μάβερικς, Νιού Όρλεανς Χόρνετς, Μπόστον Σέλτικς και Πόρτλαντ Τρέϊλ Μπλέϊζερς) για μία γεμάτη 10ετία, στην Αμερική έμαθε να συντηρεί και να προετοιμάζει σωστά το σώμα του, γι’ αυτό και παρά τα 31 του, το σώμα του και οι κινήσεις του δείχνουν να βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο από αθλητικής άποψης. Σ’ αυτό βέβαια, έχει παίξει σημαντικό ρόλο ότι από το 2005 και μετά – όταν ήταν 22 χρονών – τα καλοκαίρια του, είναι αφιερωμένα στην ξεκούραση και δεν περιλαμβάνουν την επιβάρυνση της συμμετοχής σε διεθνείς διοργανώσεις.
Για τον γεννημένο στις ακτές της Αδριατικής (στην παραθαλάσσια πόλη Μπαρ του Μαυρβουνίου), Σάσα Πάβλοβιτς, η υπόθεση “Εθνική ομάδα” τελείωσε περιέργως πολύ νωρίς και μάλιστα επί ελληνικού εδάφους! Το 2004 ήταν στην 12άδα που “κατέβασε” στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας η “σύσμιξη” Σερβίας και Μαυροβουνίου και το 2006, όταν η πατρίδα του απέκτησε την ανεξαρτησία της, αποφάσισε να μην επιλέξει εθνόσημο “για να μη συμμετάσχει σε πολιτικά παιχνίδια”, όπως δήλωσε εκείνο το καλοκαίρι!
Στην Ευρώπη, έπαιξε ελάχιστα! Από 17 έως 20 ετών, ήταν μέλος της ανδρικής ομάδας της Μπουντούτσνοστ, αλλά ουσιαστικό ρόλο είχε μόνο την τελευταία σεζόν. Ως βασικός είχε μ.ο. 9,6 πόντους με 54% στα σουτ στην Ευρωλίγκα και 10,1 πόντους με 2,4 ριμπάουντ στο εθνικό πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι του 2003, επελέγη στο νο19 του ντραφτ από τη Γιούτα Τζαζ και μετακόμισε στην Αμερική, όπου έμελλε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Καλύτερη χρονιά στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, η περίοδος 2006-07 (μ.ο. 9,0π., 2,4ρ. & 1,6ασ.) που ήταν μέλος της βασικής πεντάδας των Καβαλίερς, στο πλευρό του μεγάλου ΛεΜπρόν Τζέϊμς κι έφτασε μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ, όπου το Κλίβελαντ υπέκυψε με “sweep” (0-4 στις νίκες) από τους Σαν Αντόνιο Σπερς.
Έχοντας βγάλει αρκετά χρήματα, τον Ιανουάριο του 2013, επέστρεψε στην Ευρώπη και υπέγραψε συμβόλαιο για 1,5 χρόνο με την Παρτίζαν, σχεδόν αφιλοκερδώς! Η κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής (μ.ο. 11,9π. 3,6ρ. & 1,9ασ.), παρουσία του στην περυσινή Adriatic League, έπεισε τον Σάσα Τζόρτζεβιτς ότι η εμπειρία του, οι παραστάσεις του και η αγωνιστική του κατάσταση, τον καθιστούν ως τον πλέον κατάλληλο για να πλαισιώσει τους Γιάνκοβιτς και Χαραλαμπόπουλο στην θέση “3” του εφετινού Παναθηναϊκού.
Προέρχεσαι από μία χώρα με τεράστια παράδοση στο μπάσκετ, οπότε, παρ’ ότι έπαιξες για δέκα ολόκληρα χρόνια (2003-2012) στο ΝΒΑ και ήσουν μακριά από την Ευρώπη, υποθέτουμε ότι ήξερες πολύ καλά την δυναμική και την ιστορία του Παναθηναϊκού. Επομένως, σε τι άλλαξε η προσέγγισή σου μετά την τιμητική εκδήλωση που οργάνωσε η διοίκηση προς τιμήν των πέντε κορυφαίων παικτών της σύγχρονης ιστορίας του “τριφυλλιού”;
«Είναι αλήθεια ότι χωρίς να τον έχω αντιμετωπίσω ποτέ στη διάρκεια της καριέρας μου, είχα τον Παναθηναϊκό σε μεγάλη εκτίμηση και τον θεωρούσα μέσα στους ιστορικότερους συλλόγους στην Ευρώπη. Αλλά παίρνοντας μέρος σ’ αυτή την εκπληκτική γιορτή, βλέποντας όλους αυτούς τους “θρύλους” που βραβεύτηκαν, συνειδητοποιώντας πόσοι ακόμη τεράστιοι παίκτες φόρεσαν τα χρώματά του και βιώνοντας την συγκλονιστική παρουσία του κόσμου, κατάλαβα ότι το βάρος του ονόματος και της φανέλας του, είναι ακόμη μεγαλύτερο! Από τις αντιδράσεις του κόσμου αλλά και από τα αποτελέσματα που έχει τα τελευταία 20 χρόνια, είναι προφανές ότι η οικογένεια Γιαννακόπουλου λατρεύει την ομάδα σαν παιδί της και νιώθω πολύ τυχερός που είμαι μέλος μίας τόσο ξεχωριστής οικογένειας.»
Με ποια ομάδα του ΝΒΑ, θα έβαζες τον Παναθηναϊκό στην ίδια μοίρα;
«Δεν είναι υπερβολή να πω ότι ήρθα στους Μπόστον Σέλτικς της Ευρώπης! Έπαιξα δύο χρόνια στη Βοστώνη και η παράδοση, οι τίτλοι, οι πολλοί μεγάλοι παίκτες που τίμησαν τη φανέλα της ομάδας, τα χρώματα, ακόμη και το σήμα, δεν διαφέρουν πολύ από την κατάσταση και το περιβάλλον που συνάντησα εδώ στην Αθήνα και τον Παναθηναϊκό. Ό,τι είναι οι Σέλτικς στο ΝΒΑ, είναι και ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη!»
Τα δύο τελευταία χρόνια έπαιξες στην Παρτίζαν, που φέτος – λόγω και των οικονομικών προβλημάτων – στηρίζεται αποκλειστικά σε νέα παιδιά. Πόσο σημαντικές για την μπασκετική διαπαιδαγώγηση των νέων ταλέντων, μπορούν να αποδειχθούν τέτοιου είδους εκδηλώσεις, στο πλαίσιο των οποίων τιμάται – εν πολλοίς – το παρελθόν ενός συλλόγου;
«Είναι το καλύτερο σχολείο! Όλοι αυτοί οι νεαροί μπασκετμπολίστες που ήρθαν στην Αθήνα, έπαιξαν μπροστά σε 20.000 φιλάθλους και βίωσαν από κοντά την βράβευση όλων αυτών κορυφαίων προσωπικοτήτων, θα έχουν πλέον βαθιά χαραγμένες μέσα τους αυτές τις εικόνες και θα ιδανικά θα έχουν ως στόχο, να φτάσουν κι αυτοί κάποτε στο σημείο να τύχουν ανάλογης αναγνώρισης!»
Πως βλέπεις έως τώρα τη νέα σου ομάδα; Φέτος, ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει το πιο βαθύ και ποιοτικό ρόστερ της μετά Ομπράντοβιτς εποχής…
«Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να βγουν συμπεράσματα, γιατί έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε και σημαντικούς στόχους να διεκδικήσουμε! Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι έχουμε μεγάλο βάθος, παίκτες με εμπειρία, ποιότητα και ταλέντο, έτσι ώστε – μέσα από την σκληρή δουλειά – να πάρουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.»
Έχεις αρχίσει να “εγκλιματίζεσαι” και όσον αφορά στην μεγάλη αντιπαλότητα που χωρίζει τη νέα σου ομάδα με τον Ολυμπιακό. Στην πρεμιέρα της σεζόν (07/10), παίζετε εκτός έδρας για το Κύπελλο και μετά από δώδεκα μέρες στο ΟΑΚΑ (19/10), για την 2η αγωνιστική του πρωταθλήματος…
«Εννοείται! Άλλωστε τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, η σημασία τους και όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα, είναι σχεδόν στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεών με τους συμπαίκτες μου αλλά και με τους ανθρώπους της ομάδας. Όλοι μας προετοιμαζόμαστε και ανυπομονούμε για τον αγώνα του Κυπέλλου, που ουσιαστικά θα κρίνει κι έναν τίτλο, όπως έμαθα ότι έγινε και πέρυσι! Τα δύο τελευταία χρόνια ως μέλος της Παρτίζαν, έζησα την αντιπαλότητα που υπάρχει με τον Ερυθρό Αστέρα στη Σερβία, αλλά απ΄ ότι μου έχουν περιγράψει, εδώ στην Ελλάδα, η “αιώνια” κόντρα είναι δέκα φορές μεγαλύτερη! Οπότε, προθερμαίνομαι ήδη…»
