(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Πολλοί αναρωτιούνται για ποιο λόγο ενώ το αυτοδιοίκητο του ελληνικού ποδοσφαίρου χρησιμοποιείται ως άλλοθι ανομίας, η UEFA δεν παίζει το ρόλο ενός «θεσμού» – για να εναρμονιστούμε στο πνεύμα της εποχής – επιβάλλοντας ακόμη και μνημονιακές διατάξεις προς την κατεύθυνση του εξευρωπαϊσμού του αθλήματος.
Κι αν οτιδήποτε μνημονιακό παραπέμπει στον …Σατανά, η συντριπτική πλειονότητα του φίλαθλου κοινού στην Ελλάδα θα εκλιπαρούσε για την εφαρμογή δρακόντειων νόμων… Τουλάχιστο στο ποδόσφαιρο…
Οσοι πιστεύουν ότι η UEFA ή ο Πλατινί δεν έχει γνώση επί των θεμάτων που διαδραματίζονται στην Ελλάδα, πλανώνται πλάνην οικτρά… Όπως γνωρίζει πολλά περισσότερα από ό,τι κι εμείς εκτιμούμε. Γιατί δεν παρεμβαίνει θεσμικά;
Γιατί η τελευταία εικόνα που έχουμε από τον πρόεδρό της είναι τα εγκώμια προς τον Ολυμπιακό ως δυνάμει μοναδική ελληνική ομάδα που ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες πλησιάζοντας αυτό που οριοθετείται στην ποδοσφαιρική Ευρώπη ως ελίτ; Και γιατί η UEFA δεν ενσκήπτει στο ελληνικό ποδόσφαιρο αφού παραδοσιακά η ΕΠΟ είναι ένθερμος υποστηρικτής της παρούσας διοίκησής της;
Απαντήσεις δίδονται αν ανατρέξει κανείς στην θητεία του Πλατινί στην προεδρία της UEFA. Στην πρώτη θητεία του από το 2007 όταν εξελέγη, αναδιοργάνωσε την προκριματική φάση του Champions League με στόχο να αυξήσει τις πρωταθλήτριες ομάδες στη φάση των Ομίλων. Αυτό τον βοήθησε να κερδίσει τους εκπροσώπους των μικρομεσαίων χωρών ισορροπώντας παράλληλα με τους ισχυρούς που δεν επηρεάζονταν και τόσο από τις αλλαγές.
Παράλληλα, εξασφάλισε ένα ακόμη πιο γενναιόδωρο οικονομικά τηλεοπτικό συμβόλαιο που του επέτρεψε να μοιράσει και κάποια, περισσότερα από ό,τι πριν χρήματα, στο αναβαθμισμένο Europa League. Ετσι, στην ουσία μπλόκαρε την υπό σύσταση G-14 που εκκολαπτόταν δίκην Ομοσπονδίας συλλόγων η οποία προετοίμαζε τη δική της διοργάνωση ως κλειστό κλαμπ στα πρότυπα του ΝΒΑ.
Εξασφαλίζοντας ουσιαστικά, την συναίνεση των ισχυρών συλλόγων, το επόμενο πιθανό εμπόδιο ήταν οι διοργανώτριες αρχές των εθνικών πρωταθλημάτων. Συνέχισε να ορίζει λοιπόν το αυτοδιοίκητο ως απαράβατο όρο και θέσφατο (όπως και οι προκάτοχοί του άλλωστε) προκειμένου να εκμηδενίσει και την παραμικρή πιθανότητα παρέμβασης οποιασδήποτε Ομοσπονδίας ή άλλου θεσμικού οργάνου που θα διοριζόταν από τις εθνικές κυβερνήσεις στα εθνικά πρωταθλήματα.
Ετσι, στην ουσία αυτό που εξαρχής ήθελε η G-14, εφαρμόστηκε μέσω των εθνικών πρωταθλημάτων: Η οικονομική δυνατότητα που αποκτούσαν οι συμμετέχουσες ομάδες κυρίως στους Ομίλους του Champions League, μεγάλωνε την αγωνιστική «ψαλίδα» σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες. Ο τίτλος του πρωταθλητή έγινε υπόθεση δυο – τριών ομάδων σχεδόν σε όλα τα πρωταθλήματα οι οποίες μονοπωλούσαν τις διακρίσεις επειδή ακριβώς λάμβαναν το μπόνους από τον πακτωλό του Champions League. Το φαινόμενο της διαφθοράς δεν είναι ελληνικό… Υπήρξε στην Ιταλία, ακολούθησε στην Τουρκία, υπάρχει στη Ρωσία. Η συμμετοχή στους Ομίλους του Champions League είναι με άλλα λόγια η κολυμβήθρα του Σιλωάμ που θα εξαγνίσει από κάθε αμαρτία τον Πρωταθλητή.
Τη «μαγιά» στα σχέδια του Πλατινί, πήγε να χαλάσει η είσοδος των δισεκατομμυριούχων Αράβων ή λίγο παλαιότερα Ρώσων που θα άλλαζαν τις ισορροπίες μεταξύ των κορυφαίων Clubs στην Αγγλία, τη Γαλλία ή την Ισπανία. Κι εκεί ο Πλατινί εφηύρε το financial fair play που μπορεί θεωρητικά να αποκαθιστά την οικονομική τάξη στο γιγαντισμό των δημοφιλέστερων ομάδων, στην ουσία όμως ικανοποιεί το αίτημα των παραδοσιακών Ευρωπαϊων ιδιοκτητών των μεγάλων συλλόγων που αδυνατούσαν λόγω κρίσης να ακολουθήσουν στο χορό των δισεκατομμυρίων τους Αραβες ή Ρώσους μεγιστάνες.
Το αποτέλεσμα κάλυπτε τους πάντες… Ο Πλατινί ελέγχει πλήρως το παιχνίδι όσο διαχειρίζεται τα δισεκατομμύρια ευρώ του τηλεοπτικού συμβολαίου κι όσο έχει ικανοποιημένους τους ιδιοκτήτες των ισχυρών Clubς του Champions League. Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, για την UEFA δεν χαρακτηρίζονται καν «παράπλευρες απώλειες» αλλά «Business as usual». Και δυστυχώς, για όλους τους φιλάθλους, το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν ανήκει καν στην Ευρωζώνη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Οσο η Πολιτεία και κάθε κυβέρνηση που αναλαμβάνει, υποκύπτει στην εκβιαστική επωδό των καταστρεπτικών κυρώσεων από την UEFA, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απόσταση του αθλήματος από την κάθαρση… Κι όσο δεν εφαρμόζεται ένα ελληνικό μνημόνιο, άλλο τόσο απίθανη θα είναι η βοήθεια από τον Πλατινί και τους «θεσμούς»…
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Πηγή: SDNA
