Θα ήταν αλλιώς αν έπαιρναν διπλό

Ο Παναθηναϊκός ήταν κακός, έφερε “Χ” στην Λάρισα και η…μουρμούρα επιστρέφει στο “πράσινο” στρατόπεδο! Γράφει ο Παναγιώτης Χριστουλάκης
[ads2]
Σήμερα ήταν ένα από τα παιχνίδια που λέμε ότι πρέπει να τα κερδίζουμε ακόμη και με “μισό μηδέν”. Ακόμη και αν έρχονταν με κακή εμφάνιση. Το διπλό ωστόσο δεν ήρθε, η διαφορά από την κορυφή πήγε στο -9 και ο κόσμος “βράζει” και πάλι.

Χωρίς πολλά πολλά, ο Παναθηναϊκός οφείλει στις διακοπές να δουλέψει στην φυσική κατάσταση (κυρίως) και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, με σκοπό να επανέρθει δυνατός τον Γενάρη όπου με το “καλημέρα” έχει δύσκολα παιχνίδια, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι εξ’ αναβολής αγώνες με Κέρκυρα, ΑΕΚ και Πλατανιά (εκτός).

Σε ένα κανονικό πρωτάθλημα, το -9 μπορεί να ανατραπεί, ωστόσο στην Ελλάδα είναι απίθανο. Άρα ο ρεαλιστικότερος στόχος για την ώρα είναι το κύπελλο, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως οι “πράσινοι” πρέπει να παρατήσουν το πρωτάθλημα.

Αφήνουμε το παιχνίδι με την Λάρισα και περνάμε σε ένα άλλο κύριο ζήτημα, τα μεταγραφικά.

Από ότι φαίνεται, για τρίτη συνεχόμενη μεταγραφική περίοδο ο Παναθηναϊκός πάει για πολλές αλλαγές στο ρόστερ του. “Φτου και από την αρχή” και πάλι. Θεωρώ πως είναι σωστή η μη απόκτηση τερματοφύλακα για την ώρα, αφού ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος είναι κάτι παραπάνω από θετικός και έχει “αρπάξει” την ευκαιρία που του δόθηκε.

Σωστή είναι και η ενίσχυση στην μεσαία γραμμή, αλλά κατά τη γνώμη μου όχι με τα ονόματα που ακούγονται! Ναι, να πάρουμε Έλληνες, αλλά Έλληνες που θα κάνουν την διαφορά! Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να θέλουμε ως αμυντικό χαφ τον Κουρμπέλη; Ένας μέτριος παίκτης και ταυτόχρονα “εύθραυστος”. Φέτος πρέπει να έχει παίξει σε 3 ή 4 παιχνίδια όλη τη σεζόν! Θες να φέρεις Έλληνα στο “6”; Φέρε τον Πέτσο αν έχεις…cojones, όχι άλλες μετριότητες. Φέρτε Έλληνες που μπορούν να κάνουν την διαφορά, όχι παίκτες που θα έρθουν απλά γιατί είναι Έλληνες!

Δηλαδή τι; Είναι καλύτερος ο Βασιλακάκης του Γουακάσο; Μην ξεχάσουμε και όσα ξέρουμε.

Κάτι τελευταίο. Σχετικά με την θέση του τεχνικού διευθυντή. Θα είναι έγκλημα να επιστρέψει ο Αντωνίου ή η δουλειά να ανατεθεί σε κάποιον που δεν έχει γνωριμίες (π.χ. Λυμπερόπουλος) ή σε κάποιον που λειτουργεί καθαρά ως μάνατζερ, βάζοντας πάνω αυτήν την ιδιότητα από την ίδια την ομάδα. Ο δε Αντωνίου, με το “αετίσιο” μάτι του κατάφερε να απορρίψει περιπτώσεις όπως ο Φαλκάο, ο Μπάριος και και ο Λεβαντόβσκι για τον Ροντρίγκο Σόουζα ή τον Μιράντα (της Ίντερ) για τον Μελίσση. Σε γενικές γραμμές ήταν ένας αποτυχημένος τεχνικός διευθυντής, καθώς οι μόνες του “επιτυχίες” ήταν αυτές των μεγάλων ονομάτων, δηλαδή Τζιμπρίλ Σισέ, Σεμπάστιαν Λέτο, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Κώστας Κατσουράνης κλπ. Μεγάλα ονόματα, αλλά σε μία εποχή που τότε “έρεε” χρήμα. Από την άλλη, για τον αγαπημένο “Λύμπε” πιστεύω πως ο καλύτερος ρόλος θα ήταν αυτό του team manager για να είναι κοντά στην ομάδα. Αν και στο μυαλό μου, οι ιδανικοί για αυτήν την θέση είναι είτε ο Γιώργος Καραγκούνης, είτε ο Τζιμπρίλ Σισέ.