Έγιναν όλα σωστά...

Όταν πέρυσι περίπου τέτοια εποχή ο κόσμος έμπαινε στο γήπεδο για να πάρει στο κυνήγι τον Αλαφούζο και μετά από ένα χρόνο αποχωρεί με χειροκροτήματα και ανακούφιση, ε τότε κάτι γίνεται.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε άλλη επιλογή από το να κερδίσει την ΑΪΚ. Δεν τον ένοιαζε πως, δεν τον ενδιέφερε να το γκολ το έβαζε… ο Στιλ. Η ανεπανόρθωτη ζημιά που του έκανε πέρυσι η Γκαμπάλα του πρόσθετε έξτρα βάρος. Έπρεπε να αποδείξει ότι αυτό που έγινε την προηγούμενη χρονιά ήταν απλώς μία κακή παρένθεση, ένα κακό όνειρο βρε αδερφέ.

[ads2]

Θα πουν κάποιοι ότι το 1-0 επί της σουηδικής ομάδας δεν είναι κάτι σημαντικό. Είναι αυτοί που ζουν ακόμα με το youtube και τις ονειρικές ευρωπαϊκές βραδιές του συλλόγου. Αυτά μόνο εκεί. Όσο και να πονάει τον κόσμο, έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο Παναθηναϊκός κάνει restart και σχεδιάζει σε λευκό χαρτί το μέλλον του. Υπό αυτές τις συνθήκες και υπό αυτά τα δεδομένα, η νίκη επί της ΑΪΚ χαρακτηρίζεται μεγάλη. Ναι, πείτε το. Χωρίς ντροπή. Δεν μικραίνετε τον Παναθηναϊκό περισσότερο από αυτούς που τον έστειλαν στα τάρταρα την τελευταία τετραετία. Χρειάζονται νίκες επί της ΑΪΚ για να φτάσεις ξανά, κάποτε, στις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές. Χωρίς το youtube.

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΥ
Στο αγωνιστικό κομμάτι, αν κάτι πρέπει να σημειώσουμε για τον Στραματσόνι στο ματς της Πέμπτης, ήταν η επιλογή των τριών στόπερ, κάτι που δεν έδινε στον Παναθηναϊκό κάτι θετικό στην αναμέτρηση. Ο Ιταλός αυτή τη φορά “διάβασε” σωστά το ματς και με την είσοδο του Βιγιαφάνες στο δεύτερο ημίχρονο, έδωσε πνοή στην ομάδα του.

Μέχρι εκείνο το σημείο, οι “πράσινοι” προσπαθούσαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για το γκολ μόνο με ατομικές προσπάθειες. Δεν είδαμε κάθετο ποδόσφαιρο και ουσιαστικά όλο το βάρος είχε πέσει στη δεξιά πλευρά, με τον Μέστο να ψάχνει με σέντρες τα κεφάλια των συμπαικτών του.

Ο Βιγιαφάνες, όμως, διαφοροποίησε την εικόνα. Έκανε πιο επιθετικό τον Παναθηναϊκό. Μπορεί η κατοχή να μην άλλαξε (πάλι υπέρ της ελληνικής ομάδας ήταν), αλλά αυτή τη φορά είδαμε λίγο στρωτό ποδόσφαιρο. Έπαιξε κάθετα, προσπάθησε να διασπάσει την άμυνα και με τους “πράσινους” να πατούν με δύο παίκτες, πλέον, στην αντίπαλη περιοχή, έδειχναν πιο κοντά στο γκολ. Το οξύμωρο, βέβαια, είναι ότι αυτό ήρθε από αμυντικό, αλλά τούτο λίγη σημασία έχει. Αυτό που πρέπει να κρατήσουν άπαντες είναι το αποτέλεσμα.

ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ
Ο Παναθηναϊκός ήταν το φαβορί κόντρα στην ΑΪΚ, αλλά άντε πες το στον κόσμο μετά το περσινό πάθημα με την Γκαμπάλα. Λυτρώθηκε με τον Μολέντο και πηγαίνει στη ρεβάνς με προσοχή να διαφυλάξει αυτό το 1-0 και να σφραγίσει την πρόκριση.

Οκ, τρομερή μπάλα δεν είδαμε. Σε καμία περίπτωση δεν έφτασε αυτή του φιλικού με την Τσβόλε. Αλλά, αλήθεια ποιος ασχολείται; Δηλαδή περιμένετε τέλη Ιουλίου να δείτε τον Παναθηναϊκό να λάμπει στον αγωνιστικό χώρο; Αυτό έχει σημασία; Φυσικά και όχι. Οι “πράσινοι” ήθελαν τη νίκη και ένα καλό σκορ και πέτυχαν και τα δύο. Δεν μπορούν να πουν ότι “καθάρισαν” από το πρώτο ματς την πρόκριση, αλλά μπορούν να πουν με ασφάλεια ότι είναι στο χέρι τους. Ειδικά όταν ο “αιώνιος” αντίπαλος πέρασε τα πάνδεινα 24 ώρες νωρίτερα, η νίκη του Παναθηναϊκού έχει διπλή σημασία.

ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ ΡΕΜΑΛΙΑ…
…που έλεγε και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Τώρα είναι τα δύσκολα. Η ρεβάνς. Θέλει σωστή διαχείριση, καθαρό μυαλό και το άγχος στα αποδυτήρια. Η ΑΪΚ δεν είναι καμιά σούπερ-ντούπερ ομάδα, αλλά δεν χρειάζεται να μπούμε στη διαδικασία να αναρωτηθούμε πως θα αντιδράσει ο Παναθηναϊκός αν βρεθεί πίσω στο σκορ. Πόσο μάλλον ο Στραματσόνι. Αυτά έχουμε όλη τη χρονιά μπροστά μας για να μας απασχολούν…

contra.gr